ervaringsverhaal moeder van rond 40 jaar
Mijn verhaal
Trudy (41), moeder

Mijn zoon leerde zich beter uiten

Verhaal

Begin 2019 gaf onze 17 jarige zoon aan dat hij het gevoel had te verdrinken. Hij worstelde met zijn gevoelens, of het gebrek daar aan, en met boosheid door zijn adoptieverleden. Hij vond zichzelf lelijk, had een zeer negatief zelfbeeld. Een jongen zonder zelfvertrouwen. Dit speelde al een paar jaar. Pas in september 2019 sprak hij zich hierover duidelijk uit.

Via het OKT op zijn school begon hij gesprekken met een psycholoog. In die gesprekken kwam ter sprake dat hij zijn boosheid wel zou willen afreageren op een boksbal. De psycholoog legde contact met Levvel om te kijken of hij in aanmerking kon komen voor het sporttraject. Dat kon en de aanvraag bij de gemeente werd goedgekeurd in de zomer.

Door vertrouwensband ontstonden er gesprekken

In oktober 2019 begon onze zoon met de kickboks lessen 1 op 1 onder begeleiding van een sportcoach. Niet alleen het sporten was belangrijk. Ook dat er door de vertrouwensband die ontstond, gesprekken konden plaatsvinden. Het enthousiasme van de coaches, de complimenten en bemoedigingen, het luisterend oor. Onze zoon heeft zich daardoor ook beter leren uiten.
We zijn nu een jaar verder. Er is niet een heel jaar volgemaakt, corona gooide roet in het eten. Gelukkig konden na een onderbreking de lessen in de buitenlucht worden hervat. In oktober 2020 is het traject afgerond. Onze zoon sport  inmiddels twee keer per week in groepsverband. De kickboks circuittraining en soms de zaktraining. 

Onze zoon is lichamelijk en geestelijk veranderd

Wij hebben onze zoon in het afgelopen jaar zien veranderen. Hij was een schuchtere, onzekere jongen, die moeite had zich op de goede manier emotioneel te uiten. Nu staat hij fier rechtop. Hij is lichamelijk en geestelijk veranderd. Hij gaat met plezier naar de sportles. Komt met enthousiaste verhalen terug wat hij nu weer heeft gedaan of geleerd. Hij let beter op zijn voeding.

Hij is er nog niet. De gesprekken met de psycholoog gaan nog door. Maar hij is de goede weg ingeslagen en werkt eraan om uit het dal te kruipen. Zelf geeft hij aan dat hij zich beter voelt vergeleken met een jaar geleden. Het "uitdelen van klappen", het stoten tijdens het boksen helpt hem ook om af te reageren. Negatieve energie kwijt te raken.

Als ouders zijn we blij dat onze zoon dit sporttraject mocht doen. Het contact met de sportcoaches verliep ook steeds plezierig. Fijn ook, dat het na het stoppen van het traject niet ineens is afgelopen. Dat onze zoon en wij nog gewoon bij ze mogen aankloppen. Heel fijn dat er van hun kant ook af en toe een appje komt om te vragen hoe het gaat.

We zijn ontzettend trots op onze zoon. Hoe hij heeft bewezen een vechter te zijn. Hoe hij zich een weg omhoog knokt. Dankbaar zijn we voor het aandeel van de sportcoaches hierin.