Kenmerken van schoolweigeraars en hun werkrelatie met hulpverleners

De onderzoekers onderzochten de werkrelatie tussen 30 schoolweigeraars: jongeren in de leeftijd van 12 tot 19 jaar, en hun hulpverleners. Met werkrelatie bedoelen we: de wederzijdse samenwerking tussen de hulpverlener en de jongere. Voor het onderzoek werden hulpverleners van het Team Thuiszitters in Amsterdam gevraagd om een vragenlijst in te vullen over hun werkrelatie met de kinderen en jongeren die zij behandelden.

De onderzoekers vonden geen significant verband tussen de kwaliteit van de relatie en de duur van de schoolweigering. Dus de schoolweigering duurt niet langer of korter, afhankelijk van hoe de relatie is tussen hulpverlener en jongere. Daarnaast bleek -  tegen de verwachting in - dat hoe vaker een kind blijft zitten of van school wisselt, hoe béter de relatie was.

Hoe zit dat? Mogelijke verklaringen zijn:

• zittenblijven en schoolwisselingen vergroten de behoefte om hulp, waardoor de jongere meer gaat investeren in de relatie met de hulpverlener.
• jongeren die blijven zitten of vaker van school wisselen krijgen meer zorg en begeleiding, waardoor ze leren omgaan met hulpverleners en het ze gemakkelijker lukt een goede relatie aan te gaan.
• de ouders of de school van zittenblijvende jongeren maken zich meer zorgen, zijn daardoor actiever betrokken bij de hulpverlener, en ervaren de relatie daardoor mogelijk als positiever.

Deze wetenschappelijke publicatie is te lezen in het Tijdschrift Kinder- & Jeugdpsychotherapie (VKJP), nummer 1, 2022, pag 168-185. Gratis te lezen voor leden van de VKJP. Niet-leden kunnen een exemplaar kopen voor €15,- plus verzendkosten.